سماور وسیله‌ای فلزی می باشد که جهت آماده کردن چای به منظور نوشیدن بکار می‌رود. کلمه ی سماور از زبان روسی آمده و در آن زبان معنی آن «خودجوش» می باشد.

 

مرکز تولید سماور در ایران، شهر بروجرد در استان لرستان بوده‌ است. اکثر سماورهای تولید بروجرد از جنس ورشو و برنج هستند. این ظرف دارای یک مخزن آب است که برای آماده نمودن چای وموارد دیگر همواره در حال جوشیدن نگه داشته می‌شود.

 

در دوره صفویه اول قهوه به عنوان یک نوشیدنی به ایران وارد شد و در زمان شاه عباس اول، مصرف آن در دربار و برای پذیرایی از مهمانان رونق گرفت و آبدارخانه‌هایی به همین منظور دائر گردیدند. در همین زمان در شهرهای بزرگ ایران از جمله تهران و اصفهان قهوه خانه‌های متعددی شروع به کار کردند که محل سرگرمی و میعادگاه شاعران، هنرمندان و اهل دل بود. به مرور زمان قهوه خانه در شمار یکی از واحدهای معتبر صنفی در آمد و قهوه چی گری یکی از شغل های رسمی ایرانیان  در جامه گردید. اغلب این مراکز را قهوه چیانی میگرداندند که از پهلوانان و لوطیان و جوانمردان یا معتمدان یا ریش سفیدان محله به شمار می‌رفتند.

 

در آغاز احتمالاً از سماور برای تهیه قهوه استفاده میشده است، اما بعدها که چای وارد ایران شد از آن برای آماده کردن چای نیز استفاده گردید.

اولین سماور ساخت روسیه در شهر تولای روسیه در تاریخ ۱۸۲۰ میلادی ساخته شد، بعدها این شهر به عنوان مرکز تولید سمار روسیه مشهور گردید و تا تاریخ ۱۹۰۰ میلادی چهل کارخانه سماور سازی در آن فعالیت داشتند.

 

برای اولین بار سماور در دوره سلطنت شاهرخ نوه نادر شاه افشار وارد ایران شد و تا پایان دوران صدارت امیر کبیر که وی صنعتگران ایرانی را به ساخت سماور تشویق کرد این وسیله از کالاهای وارداتی بود.

 

اولین سماورهای که ساخته میشدند بسیار ساده بودند اما بعدها در شکلها و اندازه‌های متنوع، تولید گردیدند. بیشتر سماورهای کوچک در خانه‌ها و دفاتر مورد استفاده قرار می‌گرفتند و برخی از آنها در اندازه‌های بزرگتر برای استفاده در مکانهای عمومی مانند قهوه خانه‌ها، رستورانها و قطارهای مسافر بری و چهارراها ساخته می‌شدند.

سماورهایی که بیشتر در حمل ونقل استفاده می‌شد دسته و پایه هایشان تاشو بودند و برخی نیز محل خاصی برای پخت غذا داشتند.